De 'jungle' had zich vannacht rustig gehouden, maar om 4.15 begonnen de moskeeen hun uitzendingen alweer. Naar het schijnt met een mededeling over een overleden broeder, maar het fijne kreeg ik er niet van mee. Om 7 uur stonden we klaar voor een korte wandeling door het bos en over de sawa naast het hotel. Onze gids Yudi wees ons op de nootmuskaat, koffie, bananen, kruidnagel en andere bomen en struiken. In het irrigatiekanaal spotte Klaas een slang, type onbekend. Over de dammetjes doorkruisten we de sawa's die in verschillende stadia van begroeiing waren. Leuk om van zo dichtbij te zien en mooie groene plaatjes met de bergen rond de Rinjani vulkaan op de achtergrond.
Terug van de wandeling stonden drie pannenkoeken met banaan op ons te wachten, een aardige basis voor de laatste fietsetappe. Die begon dwars door de zaterdagmarkt in Tetebatu, dus gelijk gezelligheid (lees: chaos) op de weg. We daalden geleidelijk af tussen de groene velden waarin men druk aan het werk was. Waar geoogst was werd alles flink onder water gezet en omgeploegd. Het werd nog drukker toen we op de oost-west hoofdroute van Lombok kwamen. Te druk om gezellig te fietsen, maar het kon even niet anders. Opvallend hier de vele bemo's, kleine busjes met de instap achterin waar mensen overal in- en uitstappen. Ik zie ze niet betalen dus ik neem aan dat ze een buurtbus abonnement hebben.
Eenmaal afgeslagen werd het iets rustiger zodat we elkaar weer konden verstaan. De koffiestop was een drijvend karaoke cafe, waar de bediening niet al te rap was (terwijl we toch de enige klanten waren). De temperatuur liep ook weer fors op, een beetje zeewind en wolken waren weer erg welkom. De korte rondleiding door een traditioneel dorpje op het heetst van de dag trok me eigenlijk niet zo, maar het was toch best aardig om te zien. De gids sprak vrij goed Nederlands en liet zien hoe ze van koeienmest, bamboe en riet een bijzonder koel huis bouwden. Uiteraard kwamen we ook weer in de al even traditionele winkel terecht, maar Koos en Adelheid hadden deze afslag gemist, dus ze konden geen kleedjes aan ons slijten. Helemaal traditioneel waren de bewoners ook niet maar, want een van de jongetjes had een Bayern shirt met Robben erop aan. Even verderop het volgende traditionele dorpje ... deze keer met traditionele optocht. Veel kleur en lawaai.
We kregen nog een kort maar erg steil klimmetje voordat we (ook al steil) afdaalden naar Kuta Beach, ons laatste hotel. De slotetappe telde iets meer dan 60 kilometer en we zijn allemaal heelhuids gefinisht met maar weinig fietsproblemen (los van de transportproblemen). Eindelijk weer eens een mooi en fris hotel. Schone badkamer, klein maar mooi zwembadje, echt even om bij te komen van onze 'ontberingen' de afgelopen weken. Maar ook tijd om de fietsen weer in te pakken. De nieuwe dozen van Yudi waren niet helemaal de juiste maar, maar bij de verbouwing in het hotel werden net een paar grote dozen geleegd die we mochten gebruiken zodat alles weer in een laag karton zit. Nu maar hopen dat ze ook zonder problemen door Garuda ingecheckt gaan worden, maar dat is voor morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten