Dag 17: Dompu - Sumbawa Besar

Vandaag wen lange loeihete rit grotendeels langs de noordkust van Sumbawa. Na standaard ontbijt geroosterd brood met jam en een ei vertrokken we om 7.30 uur uit Dompu. Koos was een half uur eerder gaan fietsen met als doelstelling om de hele afstand te proberen. Dat was voor gewone stervelingen een onmogelijke opdracht bij deze omstandigheden dus wij voorzagen een deel van de route met ons busje af te leggen. Even was ik bang dat ik het busje eerder in zou moeten, maar na een paar WC bezoekjes verder geen problemen meer gehad. Valt toch niet tegen met die extreme warmte, al het drinken en het vreemde voedsel, dat de maag dat allemaal aankan.

Al snel hadden we een paar klimmetjes te pakken. Die liepen vrij geleidelijk over de hoofdweg van Sumbawa. De weg was erg breed en voorzien van een prima laag asfalt. Buiten de stadjes was het verkeer ook vrij rustig, voornamelijk hoogbeladen vrachtwagens en lange afstands bussen. Die zijn er in verschillende klassen. Van heel luxe tot exemplaren waar bagage en passagiers liever op het dak zitten. Een paar keer waanden we ons weer op Bali, want huisjes met eigen tempeltjes en bamboekunst. De banenen die we boven op de hoogste klim kregen smaakten heel eigenaardig. De apen hadden er duidelijk minder moeite mee. Overal werden we weer hartelijk begroet. Dat moeders met kleine kinderen voor hun huisje hangen begrijp ik nog wel, maar jongens en mannen die niets anders doen dan een beetje lummelen onder een afdak ... ga eens aan het werk!

Eenmaal bij de kust bleven we die volgen, maar langs de kust moesten we zeker niet interpreteren als een vlakke weg langs het water. Het was meer een soort Milaan-San Remo parcours met capo's, korte hellinkjes die telkens weer naar zee afdaalden. Naarmate de temperatuur steeg werden ze vanzelf zwaarder. De thermometer zou vandaag 36 graden aangeven, maar de gevoelswaarde lag op ... schrik niet ... 50 graden! Dat is zelfs voor Sumbawaanse begrippen aan de warme kant. Het moge duidelijk zijn dat onze fietskilometers vandaag weer pittig waren. Na tussenstops voor water, koffie en frisdrank (Pulpy Orange van Minute Maid is momenteel erg populair bij ons) hadden we na 71 kilometer lunch bij een klein vissersdorpje. Daar werden in grote bassins garnalen gekweekt (of heet dat gefokt?).

Een aardig groentensoepje, een krokant gebakken visje en (uiteraard) rijst was best een aardige lunch (8 euro voor 5 personen ...), maar voor fietsers is het op dit eiland toch lastig om de tank constant goed gevuld te houden. En met een bijna lege tank deze heuvels op fietsen is echt vragen om problemen. Na de lunch werden de fietsen en wij ingeladen en zetten we de achtervolging in op Koos die per sms had laten weten al een flink eind verder te zijn. Onze chauffeur knalde toch een paar duizend euro aan overtredingen bij elkaar in zijn haast om de eenzame vluchter in zijn kladden te grijpen. Dat gebeurde ergens rond kilometer 158. Het parcours was kort na onze lunchstop vlakker en eentoniger geworden, wij hadden dus het goede stuk van de etappe gereden. Koos vond het ook wel even welletjes ("Het is tenslotte toch vakantie").

De lucht betrok flink, maar onweer zou ons wederom bespaard blijven. Wel was het een heel stuk koeler (misschien rond 30 graden) toen we vlak voor Sumbawa Besar weer uitgeladen werden voor de laatste 15 kilometer. Met een energie boost uit een tentje langs de weg knalden Robert en ik achter de rest aan richting Kencana Beach Cottages, ons onderkomen voor de komende twee nachten. Wij begrepen dat het 20 jaar geleden prachtig was, maar onderhoud zit niet in het Indonesische denken, zodat het nu wat vergane glorie geldt. Zonde voor een locatie met huisjes aan het strand en een zwembad erbij, maar vergeleken met Bima en Dompu was dit alweer een hele stap vooruit. veel luxer zul je het op Sumbawa nu eenmaal niet treffen. Internet was nog niet doorgedrongen tot dit oord, dus even geen updates en nieuws. Dan maar het zwembad in. Dat zorgde maar net voor afkoeling, zo warm is het water.

Tot blijdschap van de meesten kon de rit eindelijk weer afgesloten worden met een koude Bintang. Het was onderweg al duidelijk dat de moslim invloed richting het westen van Sumbawa afnam, maar dat betekent dus blijkbaar ook dat bier weer gewoon verkrijgbaar is. Al met al hebben wij 86 kilometer gefietst en Koos ongeveer 170 kilometer. Toeval of niet, maar de groep van Sawade zit ook weer in dit hotel. Nadat we samen op de vlucht vanuit Nederland zaten, hebben we ze al heel wat keren in hetzelfde hotel aangetroffen op Flores en nu ook op Sumbawa.