Slapen was veel gezegd, met zijn vieren naast elkaar op het dek, maar het viel niet helemaal tegen. Fris werd het zeker niet, eerder klam zoals alles hier 's nachts. Het gekrijs van de vliegende honden werd overtroffen door het gesnurk van mijn buurman Klaas. Met een zon die net na 5 uur opkwam was uitslapen er ook niet bij.
Na het ontbijt zetten we koers naar Komodo Island; we passeren Komodo village, een rijtje huizen op palen met golfplaten daken waar een aantal bewoners lopend naar hun werk gaan. Ze lopen langs de kust richting Loh Liang waar een paar (bijzonder eenvoudige) bezoekersfaciliteiten zijn. Twee rangers nemen ons weer op sleeptouw voor een wandeling van ruim een uur door bos en over heuvel. Uiteraard loopt er alweer een varaan dicht bij de huisjes, maar verder op de route komen we ze niet meer tegen. Wel spotten we wat reeën en diverse vogels die zo vroeg op de ochtend nog flink tekeer gaan. Zo fladdert de kaketoe krijsend rond. Omdat het nog maar 8 uur was was de temperatuur nog net draaglijk.
Na het gevecht dat we gisteren gezien hadden, waren we er op voorbereid dat het tweede bezoek aan een varanengebied wat minder spectaculair zou zijn. Het restaurant aan het einde van de route stelde helemaal bijzonder weinig voor. Nadat een maand geleden een deel was afgebrand hadden ze nu alleen nog (warme) blikjes cola. Gelukkig liepen er nog wel twee varanen rond, stamgasten zeg maar. De souvenirmarkt was een vermakelijke happening. Onder een afdak probeerden zo'n 12 locals op opdringerige wijze praktisch dezelfde handelswaar aan de man te brengen. Geen idee waarom ze denken dat we kralenkettingen en houten varaanbeeldjes zouden willen kopen. Toen ik duidelijk maakte wel een t-shirt te willen kopen was het helemaal alarmfase een.
Terug op de boot voeren we naar Pink Beach, een bekende duikplek met een rozekleurend strand. Naast het koraal de visjes was hier de stroming opvallend sterk. Je dreef zo snel af dat het moeite kostte om - zeker met GoPro in de hand - er tegenop te zwemmen. Vlakbij de boot mijn eerste rog over de bodem zien 'zwabberen'. Op de boot stond de lunch alweer klaar, er werd goed voor ons gezorgd door de drie bemanningsleden en onze eigen gids Yudi. Tijd voor lunch en de oversteek richting Labuan Bajo. Ook hier weer opvallend de golven en kolken in het water als gevolg van de stromingen. Alsof er onder water putten en bronnen zitten die het water stuwen en wegtrekken. Voor mij tijd om even in een kajuit wat bij te komen van de korte nacht en zwempartijen.
Laatste snorkelronde was een eilandje in de buurt van Labuan Bajo (Harakiri of zo). Hier extra grote vissen gespot, een paar joekels van zeesterren en en paar Nemo-visjes. Robert dacht ook aan de andere kant van de wereld te zijn ... werd hij door een snorkelend meisje aangesproken met "Kom jij niet uit Maassluis?" Hij kende haar zus of moeder of zoiets. It's a small world ... We kwamen ook niet direct los van deze drie Hollandse meiden want onze ankers waren in elkaar verstrikt geraakt.
Om half drie terug in de haven van Labuan Bajo. Het is rustig op de straat, blijkbaar minder scooters omdat het zaterdagmiddag is. Hoewel Labuan Bajo met enorme afstand de meest toeristische plaats van Flores is, is hier ook nog wel heel wat te verbeteren. Om te beginnen de stoep of wat daarvoor moet doorgaan. Je loopt een paar meter en moet dan zowat een halve meter zakken om een paar stappen verder weer te klimmen, waarna het helemaal ophoudt. Kortom, een puinhoop waardoor iedereen toch maar een beetje langs de straat gaat lopen. En dan de lucht ... onmiskenbaar Aziatische mix van vocht, etens- en putluchten. Als ze nou eens beginnen het vuilnis op te ruimen dan zou het al wat frisser worden.
In hotel Green Hill staat onze bagage en schone was al op ons te wachtten. We waren heel erg aan een douche toe naar twee dagen smeren, zweten en zwemmen. De boottocht was prachtig, maar de boot toch een tikje primitief voor Nederlandse begrippen. Dingen als wasbak, laat staan douche, waren niet aanwezig. We waren wel op tijd van de zee af want er kwam een flinke onweersbui aan. De bui zelf trok vooral over zee, in het dorp bleef het bij onstuimige wind. Gelukkig deed de wifi het weer zodat we ook weer even onze digitale dorst konden lessen.
Gezellig gegeten in restaurant The Lounge naast ons hotel met live muziek. Voor Indonesische begrippen een decadente tent misschien, maar wij zijn misschien 7-8 per persoon kwijt voor een prima maaltijd. Voor Sjaak en Carla zit de vakantie er morgen op. Zij hadden Lombok en Sumbawa al gefietst voordat ze zich bij ons aansloten in Riung en vliegen in twee etappes naar huis. Wij gaan om 8 uur naar de veerboot die ons met bagage en fietsen naar Sumbawa brengt. Een vaartocht van zo'n 7 uur! Daar vervolgen we overmorgen onze fietstocht.
Meer foto's Rinca/Komodo (Facebook)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten