Met name doordat Robert nooit echte heuvels opgefietst had, hadden we plan opgevat om daarop toch wat te gaan trainen in het zuiden van Limburg. Agenda- en weertechnisch kwamen we uit op zondag 15 september en dat bleek een goede keuze. Tussen alle buiendagen door zowaar een droge fietsdag. De temperaturen haalden met moeite de helft van wat we in Indonesie mogen verwachten, maar het was goed te doen. Het kostte wat moeite om een fietsverhuur te vinden die in september op zondag open is; we vonden die bij het Natuurtransferium in Simpelveld. Daarvandaan maakten we een grote lus door het Mergelland, een soort kleine Amstel Gold Race. We begonnen via Eys eigenlijk gelijk aan de bekende finale (Eyserbosweg, Fromberg, Keutenberg) en koffiestop onderaan de Cauberg in Valkenburg. De kennismaking met de toch steile heuvels verliep prima, want op zijn gehuurde 'hallelujah' fiets (met in de praktijk iets minder versnellingen dan op papier) stoof hij de kuitenbijters op alsof het niets was. Het is dat we aan koffie en vlaai zaten anders was Robert de voorbijstuivende Michael Boogerd persoonlijk gaan terughalen op de Cauberg. Via de begraafplaats in Margraten kwamen we op de zuidelijke route met o.a. Wolfsberg, Loorberg en Camerig/Vijlenerbos. Via een klein stukje Duitsland waren we 81 kilometer en bijna 1000 hoogtemeters (goede test voor mijn nieuwe Garmin horloge) verder terug in Simpelveld. Goede heuveltraining, al hebben we geen idee hoe de klimmen op Flores zullen zijn. Langer ongetwijfeld, maar hoe steil? Daarover is eigenlijk weinig of niets terug te vinden in de boeken en op internet.
